มิตรแมวชั้น 5

     ฉันอยู่ชั้น 16 ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่เป็นทั้งห้องนอน ห้องทำงาน ห้องพักผ่อน ฯลฯ ส่วนชั้น 5 เป็นสำนักงานคอนโดฯ ลานจอดรถ ลานออกกำลังกาย จุดรับลมชมวิว จุดพักผ่อนของบรรดาคุณนก ฯลฯ หลังจากฝังตัวอยู่ในห้องเล็ก เล็กมาค่อนวัน ฉันอยากถ่ายรูปเนื่องด้วยมีภารกิจถ่ายรูปวันละ 1 ใบเพื่อเป็นบันทึกประจำวันอยู่ในบล็อกแห่งหนึ่ง ความตั้งใจแรกพุ่งไปที่ตึกรามบ้านช่องที่อยู่ฝั่งตรงข้าม กับแสงส้มยามเย็น แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นแม่แมว เธอท้องแก่ อวัจนภาษาที่เธอส่งมาทักทายคือการแยกเขี้ยวขู่ฟ่อ แต่ฉันรู้ว่าลึกๆ แล้วเธอคงอยากเข้ามาเคลียคลอ แต่เนื่องบรรจุเด็กอ่อนอยู่ในท้อง เธอจึงต้องแสดงท่าทีไม่เป็นมิตรกับคนแปลกหน้า
     ฉันมองเธอ เธอก็จ้องตาฉัน ยามฉันเข้าไปใกล้ เธอจะเขยิบหนีเพื่อรักษาระยะห่างระหว่างเราไม่ให้ใกล้กันจนเกินไป ไม่ว่าคนหรือแมวก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัวเหมือนกันสินะ ฉันพยายามเข้าไปใกล้ แต่ไม่ให้มากเกินขอบเขตที่เธอต้องการ คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ฉันจะยอมปล่อยให้ผ่านไป ฉันจึงอยากบันทึกภาพเธอให้ได้เท่าที่ความรู้สึกที่มี ไม่ใช่จำนวนภาพถ่ายที่มากมาย แต่เป็นความรู้สึกในภาพที่มากเท่าที่ฉันรู้สึกจริงๆ ...