11.15.2554

from paper -- > to postcard


ฉันคิดถึงการเดินทาง ฉันคิดถึงกลิ่นภูเขา ฉันคิดถึงทะเล ฉันคิดถึงรอยยิ้มจากคนไม่รู้จักกัน
แต่...ฉันยังอยู่ที่เดิม ฉันยังไปไหนมาไหนตามอำเภอใจไม่ได้ ฉันยังอยู่ในบ้านทุกวัน
ฉันค้นดูรูปภาพเก่าๆ ฉันเอากระดาษมารำลึกความหลัง ฉันเอาลังขนมมาเขียนข้อความ

จากกระดาษ รูปภาพ กล่องขนม กลายเป็นนักเดินทาง เข้าตู้สีแดง ไปเจอกับคุณบุรุษไปรษณีย์ แล้วไปต่อๆๆๆๆ จนถึงผู้รับ ฉันปล่อยให้เขาทั้ง 4 ออกเที่ยวไปก่อน แล้วฉันจะตามไปในไม่ช้านะ : )

10.13.2554

ระวัง! มด

เล่าเรื่อง_Manoo Satee
ภาพ_Weerawut Muangtan





เรื่อง คนละภาษาเดียวกัน
ที่มา:เด็กไทยที่ไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กในต่างประเทศ



                              
                                 1. เบนซ์พาวิลเลียมไปเล่นกับเพื่อนข้างบ้านที่สนามหญ้าหน้าบ้าน


                                   2.  เบนซ์ก็เดินไปคุยเล่นกับเด็กข้างบ้านที่นั่งอยู่ข้างๆ วิลเลียม

                                                       
                                                     3.วิลเลียมกระตุกขากางเกงเบนซ์


                                                            4.วิลเลียม-ระวังเบนจี้


                                                              5.เบนซ์-ระวังอะไรจ๊ะ
                                                                 วิลเลียม-ก็ระวังมดน้อยยังไงล่ะ


                                                 6. เบนซ์ย่อตัวลงมองตามมือของวิลเลียม

                                       
                                             7.วิลเลียม-เบนจี้ ยูอย่าทำมันบาดเจ็บ(Hurt)นะ
                                                 เบนซ์-ฉันยังไม่ได้ทำอะไรมันเลย

             
                8.วิลเลียม-อีกก้าวเดียว ยูจะฆ่ามันแล้วนะ แล้วถ้ามีคนตัวใหญ่มาเหยียบยู ยูจะทำยังไง


  9.เบนซ์คิดในใจว่าวันนึงถ้าฉันมีลูกขอให้ลูกของฉันมีจิตเมตตาอย่างนี้บ้าง



10. เบนซ์ครุ่นคิดว่าตอนที่เธออายุ 2 ขวบกว่าๆ เท่าวิลเลียม เธอจะทำอย่างไร... อาจจะบี้หรือเหยียบกองทัพมดนี้แบบติดรองเท้าไปแล้ว


                                       
                                         11.วิลเลียม - แบบนี้ใช่มั้ยที่เราต้องยืนเข้าคิวต่อแถว

   
                                               12. ชีวิตประจำวันในกรุงเทพมหานคร ......

10.02.2554

postcard of this month

ฉันเริ่มชอบส่งจดหมายก่อน, หลังจากที่ฉันได้พบกับโปสการ์ดแจกฟรีตามร้านอาหาร ร้านค้า ฉันก็เริ่มหลงรักและตามเก็บอย่างสม่ำเสมอ
ฉันเก็บโปสการ์ดใบโปรดเอาไว้กับตัว, โปสการ์ดเริ่มเยอะจนกล่องเก่าเก็บไม่พอ ฉันจึงเริ่มทยอยส่งออกไปให้คนอื่นๆ บ้าง
ฉันส่งโปสการ์ดให้เพื่อน พี่ น้อง, บางครั้งฉันก็ส่งให้ตัวเอง เวลาไปเที่ยวแต่ละครั้ง ฉันมักจะพกโปสการ์ดของตัวเองไปเสมอเสมอ
ฉันมีเพื่อนที่ส่งตัวหนังสือหากัน, หลายคนเจอหน้ากันเพียง 1-2 ครั้ง แต่ตัวหนังสือก็ช่วยทำให้เราสนิทกันมากขึ้น
ฉันเริ่มทำโปสการ์ดเองบ้าง, เริ่มจากอัดภาพถ่ายตัวเองส่งให้คนอื่น เคยมีคนชอบภาพที่ฉันถ่ายแล้วขอเอาไปเป็นของขวัญวันปีใหม่ด้วย
ฉันลองทำโปสการ์ดจากกระดาษ, ไปร้านเครื่องเขียนซื้อกระดาษขนาดเท่าการ์ด มาแปะนู่นนี่ ปั๊มตรายางที่ชอบลงไป ก็สนุกดีแฮะ
ฉันเขียนโปสการ์ดในวันธรรมดา, ฉันตั้งใจว่าเดือนนี้ แม้ไม่ได้ไปไหน ฉันก็จะเขียนโปสการ์ดไปหามวลมิตรที่อยู่ตามจังหวัดต่างๆ แผ่นนี้เป็นใบที่ 3 แล้ว
ฉันเขียนโปสการ์ดหาน้องฝึกงานที่เคยเจอกันไม่ถึงเดือน, เรายังติดต่อกันมาเรื่อยๆ นานๆ ก็มีไปษณีย์บัตรส่งหากันสักที


มีข้อความที่ฉันแอบไว้มาบอก

"มี ความสุขกับฝัน
มี ความสนุกกับชีวิต
มี ความฝันท่ามกลางความเป็นจริง
มี บางสิ่งที่ทำให้หัวใจอิ่มเอม
มี ความทุกข์เป็นบทเรียนเตือนใจ
มี หัวใจสีชมพูหุ้มเกราะ...ยากกระเทาะให้บินกร่อน เอย"

9.27.2554

my mini Leica :)

my mini Lieca
นอกจากชื่นชอบการซื้อกล้องของเล่นแล้ว พวงกุญแจกล้องก็เป็นสิ่งที่มีพกไว้อยู่หลายอัน
ได้ไปเจอมินิ Lieca ที่ปาย แม่ฮ่องสอน ถูกใจตั้งแต่ชื่อยี่ห้อ วัสดุที่ทำ ก็เลยต้องรีบคว้ากลับมาติดกับกระเป๋าซะเลย แม้จะถ่ายไม่ได้จริงๆ แต่ก็เป็นพร็อพได้ดีทีเดียวล่ะ :)
have a snap day ^^ @ rod fai park BKK

6.17.2554

คนละภาษาเดียวกัน

เรื่อง_Manoo Satee
ภาพ_Weerawut Muangtan

เรื่อง คนละภาษาเดียวกัน
ที่มา:เด็กไทยที่ไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กในต่างประเทศ


                                          1.จูดี้-ทำไมยูไม่พูดให้มันเคลียร์ๆ ล่ะ พูดภาษาเดียวกันอ่ะ

2.แอน-แล้วยูพูดภาษาไทยได้มั้ยล่ะ

3.จูดี้ - TT
                                    
4.พ่อจูดี้เดินเข้ามา
5.พ่อจูดี้ -  เราพูดกันคนละภาษา คนละวัฒนธรรม ยูก็ต้องปรับตัวเข้าหาเขาด้วย จะให้เขาปรับตัวฝ่ายเดียวไม่ได้นะ
6.จูดี้ออกไปเล่นกับเพื่อน
7.แอนกำลังพยายามเรียนรู้ศัพท์แสลงใหม่ๆ จากจูดี้และเพื่อน

8.end>>

6.14.2554

White Cat



























เจ้าแมวแก่ขนยาว ไม่ชอบสุงสิงกับใคร ยามว่างชอบนอนตากลม หรือนั่งผึ่งพุงพิงกำแพง

อีกวันสบายๆ ของแมวชื่อนาตาลี กระโดดขึ้นเตียงมานอนบนผ้าห่มที่พับไว้ปลายเตียงอย่างดี

นอนทำความสะอาดไปเรื่อย พอเห็นกล้องเท่านั้นล่ะ วิญญาณนางแบบก็บอกว่าต้องสวย ต้องเชิด

แต่ไม่แอ๊บแบ้วนะจ๊ะ :P















































5.24.2554

เขียนทุกวัน ยากทุกวัน

ช่วงนี้กำลังปั่นงานให้กับนายจ้างบริษัทหนึงอยู่ จากที่ตกลงกันว่าจะใช้เวลาในการส่งต้นฉบับประมาณ 2 อาทิตย์ ไปๆ มาๆ นี่ก็จะปาไปอาทิตย์ที่ 3 แล้ว ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้เขียนเยอะ แค่ไม่กี่บรรทัด แต่ทำไมมันเคาะ พิมพ์ออกมาไม่ครบตามจำนวนบรรทัดที่ตั้งไว้สักที เขียนส่งๆ ไป สุดท้ายก็โดนตีกลับ ต้องมานั่งเขียนใหม่อยู่ดี ดังนั้นทำให้ที่ดีสุดไปก่อนจะดีกว่า
แต่อย่างไร วิธีไหน เมื่อไร อะไร ที่ทำให้พึงพอใจพอที่จะกด new message แล้ว send ออกไปอย่างมั่นใจ

มุขอะไรที่จะหยิบมาใช้ ในหัวข้อ ท่อนเปิด ท่อนปิด ยังเป็นสิ่งที่กินเวลามากเสมอ ยิ่งไปเร่งยิ่งเละ ก็เลยทดลองใช้ตามวิธีที่มีน้องที่ทำร้านอาหารเขาเคยเล่าให้ฟังมาใช้ดู เขาบอกว่าเวลาคิดจะคิดอะไรเน่าๆ ออกมา คิดแย่ๆ ออกมา คิดมาเยอะๆ ไม่ได้ไม่เป็นไร ตราบใดที่ยังไม่มีที่แย่ๆ มันก็จะไม่มีที่ดีๆ ออกมา เอาเลยๆ ก็พอได้อยู่นะ เขียนๆ ไว้หลายๆ อัน แล้วค่อยมาเลือกอีกที ทิ้งระยะความเคยชินเอาไว้สัก 1 คืน แล้ววันรุ่งขึ้นลุกขึ้นมาอ่านใหม่ ก็จะเห็นคำ ประโยคที่ไม่เข้าตาเอง

เวลาหมดพลัง ไม่น่าเชื่อว่าการเขียนทำให้เราหมดพลังได้เหมือนกัน อย่างวันไหนเขียนไปได้สัก 5-6 ชิ้น แย่ละ ไม่มีแรงคิด ทำต่อ ขี้เกียจแม้กระทั่งจะถอดเทป หาข้อมูล ต้องไปทำอย่างอื่นดูทีวี ทำกับข้าว ทำความสะอาดห้อง ช้อปปิ้ง ไปร้านหนังสือ เอาให้ไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เขียนอยู่เลยแม้แต่น้อยนิด แล้วค่อยกลับมาทำใหม่ ด้วยการทำอย่างนี้นี่ล่ะเลยทำให้งานไม่เสร็จตรงตามเวลาด้วย แต่ว่าผลที่ได้มันก็คุ้มค่ากว่านะ

และห้ามเครียดเด็ดขาด ซึ่งเรามักจะเป็นเวลาที่งานไม่ตรงตามเวลาที่ตั้งไว้ บก. จะสัมผัสได้จากงานเขียน และเขาจะยิ่งเครียดกว่าเรา 2 เท่า และคนที่เครียดขึ้นเป็น 3 เท่าคือแฟนของบก. หากไม่อยากทำบาปสร้างความเครียดถึง 2 ต่อ ต้องห้ามเครียด

ฮึฮึ เลยกำหนดส่งมาแล้ว 5 วัน TT

5.10.2554

ทรวดทรงธรรมชาติ































ความไม่สมบูรณ์ ช่วยทำให้เราสมบูรณ์








โปสการ์ดถึงมานู


โปสการ์ดที่เขียนหาตัวเอง ด้วยลายมือขยุกขยุย
โดยมีแขกรับเชิญ น้อง yohyo จากร้าน coffee berry
และปั๊มประทับตราจากสถานที่ที่ได้เข้าไปทักทาย
ทริปกาญจนบุรีติดขอบชายแดนครั้งนี้มีความสนุกทุกๆ วัน
ขอยืนยันด้วยตัวเองว่า...ยังมีอีกหลายมุมสวยแบบไม่คาดคิดรอเราอยู่
ที่นี่...ที่ประเทศไทย

4.19.2554

ความคิดเห็นฉบับที่ 1

ความคิดเห็นฉบับที่ 1
ในการเขียนงาน หากเราเขียนเอง อ่านเอง ขาดผู้ชี้แนะ ส่วนควรปรับปรุงแก้ไข เราก็จะย่ำอยู่ที่เดิม และตัวหนังสือเดิมๆ โดยที่ไม่รู้ว่าดีจริงๆ หรือเปล่า ต้นฉบับเที่ยวใหญ่ในคอลัมน์เดือน พ.ค. มีพี่ผู้ผ่านตัวหนังสือมามากสละเวลาอ่านงาน และตักเตือนเรื่องการเขียน

"เขียนxxx นะ แต่ mass โครงเรื่อง และเนื้อหา xxx แต่ชั้นเชิงปรับให้เก๋เป็นผู้ใหญ่จะดีสมกับนามปากกาที่ดูฉลาดและเก๋ไก๋ ยังเขียนงานเด็กๆ อยู่ ติดแนว xxxx มากหน่อย
โดยเฉพาะเวลาตั้งหัวข้อ มันดูเชยไปนิด เขียนอย่างที่อยากเขียนดิ เขียนแบบ manoo satee น่ะ จะมีปัญหาเรื่องตั้งชื่อเรื่อง ตั้งให้หรูไปเลยตามคาแร็คเตอร์เล่ม ใช้ xxxxxxxx ไปเลยก็ได้ หรือ xxxxxxxx ไรเงี้ย ประยุกต์ดู "

ขอบคุณพี่โฟล์กที่ช่วยอ่าน ช่วยเสนอแนะอย่างทะลุถึงหัวใจคนเขียน แล้วจะไม่ทำให้ตัวหนังสือเสียหายอีกค่ะ


3.10.2554

เช้าวันนก




เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นนกหลายชนิดในที่ที่เดียว และยังได้เห็นในระยะใกล้ๆ ด้วย
ยามเช้านกออกมาหาอาหาร ยืนรับรังสียูวี ออกกำลังกาย ฯลฯ เสียดายที่รู้จักนกไม่มากนัก
หากมีพื้นฐานเกี่ยวกับนกมาแน่นๆ คงจะเห็นปุ๊บตอบได้ปั๊บว่านกตัวนั้นชื่ออะไร

ที่เกิดภาพ_บึงบอระเพ็ด นครสวรรค์
5 March 2011

2.20.2554

Fullsun [no] Party


การเดินทางออกไปข้างนอกครั้งล่าสุดของเรา ภาพพระอาทิตย์กับแม่น้ำ และสะพานมิตรภาพไทย-ลาว เป็นภาพสุดท้ายที่เราเฝ้ารอมาตั้งแต่บ่าย 3 โมง เรานั่งมองน้ำในแม่น้ำโขงไหลไปเรื่อยๆ มีเรือแล่น, พาย
ผ่านไปมาเป็นพักๆ เรือขนของจากท่าเรือหนองคายไปยังท่าเรือเวียงจันทน์ โชคดีที่วันนี้พระอาทิตย์ใจดี
ปล่อยแสงออกมาเต็มที่ และกันคุณเมฆฝนให้ถอยไปห่างๆ แม้ว่าแสงเย็นจะดูเหงาเศร้ากว่าตอนเช้าสัก
หน่อย แต่เราก็ชอบที่จะแอบมองอยู่บ่อยๆ

ที่เกิดภาพ_ริมแม่น้ำโขง หนองคาย

2.19.2554

a lot rice [i] love






บางทีภาพสวย(ของเรา) ก็อยู่ใกล้เสียจนมองข้ามไปตั้งหลายเดือน
เช้าเมื่อวานหลังจากพระอาทิตย์เริ่มตื่นมาทำงาน
เราก็รีบลุกจากเตียงนอน แล้วเดินออกไปทุ่งนาใกล้ๆ บ้าน
อีก 1-2 อาทิตย์รวงในทุ่งนาจะกลายเป็นสีทอง
เพราะถูกเก็บเกี่ยวไป จนเหลือแต่เศษต้นหญ้า

ข้าว 1 รวง มีเมล็ดข้าวประมาณ 200 เม็ด
แล้วใน 1 จานพูนๆ ของเรามีจำนวนกี่เม็ดข้าวกัน...หนอ



ที่เกิดภาพ : ทุ่งนา ในจ.นครปฐม


1.14.2554

ภาพในกรอบ



กรอบรูปภาพที่เปลี่ยนรายละเอียดไปเรื่อยๆ วันนี้แดดน้อย ฟ้าครึ้มๆ ธรรมชาติในภาพจึงออกมานุ่มๆ เบาๆ ภูเขาที่ฉันกำลังยืนเต็มไปด้วยดอกไม้ที่ถูกเนรมิตขึ้นมาเป็นระยะเวลา 3 เดือน และหลังจากวันที่ 28 ก.พ. สิ้นสุดลง ที่นี่ฉันยืนจะโล่งและเรียบเสมือนที่ที่ฉันมองเห็น

ที่เกิดภาพ Wang Nam Keaw Flora Fantasia

1.07.2554

Little miss Sunshine and Shy Boy



เด็กชายมะเขือเทศจากตลาดเช้าวังเวียง เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน สื่อสารด้วยภาษาที่ไม่ค่อยเข้าใจกัน
แต่รอยยิ้มของฉันก็ส่งไปถึงเขา และความอายแบบเด็ก รอยยิ้มแบบเขินๆ ก็ส่งถึงฉันเหมือนกัน




ที่เกิดภาพ ตลาดเช้าวังเวียง

1.05.2554

The girl who search miss and love



แด่เธอ...ผู้ที่ทำให้ฉันคิดถึงคำว่ารัก และคิดไปถึงคนที่เธอกำลังคอยด้วย
ที่เกิดภาพ สถานีขนส่งหนองคาย 28 ธ.ค. 53