8.15.2550

TeMpLe StaY : หน้าที่ 2 - ป้า

บันทึกหน้า 2 – ป้า

“ป้าคะ หนูช่วยถือกระเป๋าให้ไหมคะ”
โอ้...ป้า
ถ้ารู้ว่าการหันหน้าพาตัวเข้าวัดเข้าวา แล้วจะมีคำนำหน้าชื่อแก่เกินวัยขนาดนี้ น่าจะรอให้อายุสัก 30 ปีก่อน แล้วค่อยมาดีมั้ย มีคนเตือนหลายต่อหลายคนแล้วเชียว ว่าระวังผี ระวังลำบาก ระวังยุง ถ้ามีซักคนบอกว่าระวังเป็นป้านะ... ก็จะเชื่อไม่มาตามคำบอกไปแล้ว
จะบ่นปาวๆไปก็สายเกินกว่าจะกลับหลังหันกลับ



ตั้งแต่เกิดมา มีแต่คนเรียก น้อง กับ พี่ หรือไม่อย่างมากก็น้า แค่น้าก็บาดไปถึงขั้วไตแล้ว แต่นับตั้งแต่วันนี้ไป (วันเสาร์) ไปจนถึงวันจันทร์ 3 วันเกือบเต็มที่เราจะกลายเป็น ป้านู๋ ๆๆๆๆ

“น้องเมย์คะ แค่พี่ได้ไหมคะ... พี่ขอร้อง”
โอกาสปลอดคน ฉวยความเงียบกระซิบเบา ๆ ขอเปลี่ยนจาก ‘ป้า’ เป็น ‘พี่’ ถือว่าช่วยผู้หญิงตัวแดงๆที่ยังไม่อยากเป็นป้าทีเถอะ แต่ดูเหมือนว่าน้องจะเคยชินกับ ‘ป้านู๋’ ไปเสียแล้ว
น้องเมย์ก็อายุได้ 12 ปี เรียนอยู่ชั้น ป.6 โรงเรียนวัดเขาน้อย มาอยู่กับคุณยายสง่า แม่ครัวประจำวัดป่าผาลา ที่ต.วังด้ง อ.เมือง จ.กาญจนบุรี


ส่วนพี่นู๋ก็อายุมากกว่าน้อง 10 กว่าปีเท่านั้นเอง
จริงๆ ก็เข้าข่าย เป็น ป้า ได้แล้วเหมือนกันนะ
แค่ป้าก็ทุกข์แล้วเนี่ย ยายนู๋!!!
เดินตามน้องเมย์ไปยังที่พัก หรือ “กุฏิ” ตามไปอย่างระแวดระวัง พร้อมกับอุปกรณ์ที่ทางวัดจัดเตรียมไว้ให้

อุปกรณ์มอบก่อนเข้ากุฏิ
1. ผ้าห่ม
2. หมอน
3. เสื่อ
4. มุ้ง
5. ไฟฉาย
6. เทียน
7. ไฟแช็ก
8. ขวดน้ำ
9. แก้วน้ำ
10. ร่ม


ก้าวลงบันไดคอนกรีตจนถึงขั้นสุดท้าย เปลี่ยนบรรยากาศเหยียบดินเหยียบก้อนหิน ทีละก้อนๆ ใช้ช่วงเท้าก้าวสั้นบ้าง ยาวบ้าง เริ่มฝึกจิต ฝึกสมาธิกันตั้งแต่มาถึงเลย ระยะทางไม่ไกล แต่หอบลง หายใจดัง
ระหว่างเดินอาจท่องไปด้วยว่า...


พลาดหนอ
เจ็บหนอ
ลื่นหนอ
ระวังหนอ

1 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

อืม...พลาดหนอ เจ็บหนอ ระวังหนอ อืมๆ
จะได้ไม่พลาด ไม่เจ็บ แต่ไม่เสมอไป

บางทีระวัง ยังไง ก็ ยางงงเจ็บ ^0^

สงบ
นิ่ง
นั่ง
เงียบ

ถาม...ตัวเอง
ตอบ...ตัวเอง
เห็น...ตัวเอง
หา...ตัวเอง

ยัง ไม่ รู้ อยู่ ไหน