เขียนทุกวัน ยากทุกวัน

ช่วงนี้กำลังปั่นงานให้กับนายจ้างบริษัทหนึงอยู่ จากที่ตกลงกันว่าจะใช้เวลาในการส่งต้นฉบับประมาณ 2 อาทิตย์ ไปๆ มาๆ นี่ก็จะปาไปอาทิตย์ที่ 3 แล้ว ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้เขียนเยอะ แค่ไม่กี่บรรทัด แต่ทำไมมันเคาะ พิมพ์ออกมาไม่ครบตามจำนวนบรรทัดที่ตั้งไว้สักที เขียนส่งๆ ไป สุดท้ายก็โดนตีกลับ ต้องมานั่งเขียนใหม่อยู่ดี ดังนั้นทำให้ที่ดีสุดไปก่อนจะดีกว่า
แต่อย่างไร วิธีไหน เมื่อไร อะไร ที่ทำให้พึงพอใจพอที่จะกด new message แล้ว send ออกไปอย่างมั่นใจ

มุขอะไรที่จะหยิบมาใช้ ในหัวข้อ ท่อนเปิด ท่อนปิด ยังเป็นสิ่งที่กินเวลามากเสมอ ยิ่งไปเร่งยิ่งเละ ก็เลยทดลองใช้ตามวิธีที่มีน้องที่ทำร้านอาหารเขาเคยเล่าให้ฟังมาใช้ดู เขาบอกว่าเวลาคิดจะคิดอะไรเน่าๆ ออกมา คิดแย่ๆ ออกมา คิดมาเยอะๆ ไม่ได้ไม่เป็นไร ตราบใดที่ยังไม่มีที่แย่ๆ มันก็จะไม่มีที่ดีๆ ออกมา เอาเลยๆ ก็พอได้อยู่นะ เขียนๆ ไว้หลายๆ อัน แล้วค่อยมาเลือกอีกที ทิ้งระยะความเคยชินเอาไว้สัก 1 คืน แล้ววันรุ่งขึ้นลุกขึ้นมาอ่านใหม่ ก็จะเห็นคำ ประโยคที่ไม่เข้าตาเอง

เวลาหมดพลัง ไม่น่าเชื่อว่าการเขียนทำให้เราหมดพลังได้เหมือนกัน อย่างวันไหนเขียนไปได้สัก 5-6 ชิ้น แย่ละ ไม่มีแรงคิด ทำต่อ ขี้เกียจแม้กระทั่งจะถอดเทป หาข้อมูล ต้องไปทำอย่างอื่นดูทีวี ทำกับข้าว ทำความสะอาดห้อง ช้อปปิ้ง ไปร้านหนังสือ เอาให้ไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เขียนอยู่เลยแม้แต่น้อยนิด แล้วค่อยกลับมาทำใหม่ ด้วยการทำอย่างนี้นี่ล่ะเลยทำให้งานไม่เสร็จตรงตามเวลาด้วย แต่ว่าผลที่ได้มันก็คุ้มค่ากว่านะ

และห้ามเครียดเด็ดขาด ซึ่งเรามักจะเป็นเวลาที่งานไม่ตรงตามเวลาที่ตั้งไว้ บก. จะสัมผัสได้จากงานเขียน และเขาจะยิ่งเครียดกว่าเรา 2 เท่า และคนที่เครียดขึ้นเป็น 3 เท่าคือแฟนของบก. หากไม่อยากทำบาปสร้างความเครียดถึง 2 ต่อ ต้องห้ามเครียด

ฮึฮึ เลยกำหนดส่งมาแล้ว 5 วัน TT